Układ oddechowy dziecka

Proces rozwoju układu oddechowego u dziecka rozpoczyna się w łonie matki i trwa jeszcze przez kilka lat po urodzeniu.

Płuca zaczynają rozwijać się ok. 26 dnia od zapłodnienia, gdy zarodek ma zaledwie 4 mm. Proces kształtowania pełnej struktury płuc kończy się dopiero w 8 roku życia. Drogi oddechowe u dzieci są krótkie i wąskie. Mała odległość pomiędzy poszczególnymi odcinkami dróg oddechowych stwarza korzystne warunki do łatwego rozprzestrzeniania się infekcji. Mały przekrój dróg oddechowych powoduje, że nawet przy niewielkich stanach zapalnych dzieci odczuwają kłopoty z oddychaniem.

U niemowląt i małych dzieci występuje zmniejszona zdolność do oczyszczania i nawilżania wdychanego powietrza, przez co łatwiej dostają się pyły i wszelkie drobnoustroje chorobotwórcze. Krótsze drogi oddechowe nie zapewniają także odpowiedniej temperatury wdychanego powietrza. Niska temperatura powietrza drażni śluzówkę, w wyniku czego wytwarza ona zwiększoną ilość śluzu. Zimne powietrze jest także bodźcem wyzwalającym skurcz oskrzeli.

Błona śluzowa u dzieci jest niezwykle bogata w naczynia krwionośne i chłonne, przez co łatwiej podlega przekrwieniu i obrzękowi.

Występowanie różnic w budowie układu oddechowego u dzieci powoduje, że są one bardziej podatne na wszelkie czynniki drażniące, jak zanieczyszczenie powietrza, czynniki zakaźne.
Szczególnie charakterystyczne jest częste występowanie zakażeń. U dzieci w wieku 2-5 lat stwierdza się średnio 6-8 incydentów łagodnych zakażeń w ciągu roku.

Zakażenia wirusowe trwające trzy tygodnie powodują zakłócenia w pracy nabłonka rzęskowego.

Zaburzona czynność rzęsek powraca do normy dopiero po upływie 2 miesięcy, dlatego nawracające choroby wirusowe u dzieci mogą doprowadzić do trwałych zmian w funkcjonowaniu nabłonka migawkowego, a w konsekwencji do rozwoju przewlekłych chorób układu oddechowego.
Zanieczyszczenia powietrza, zakażenia bakteryjne czy wirusowe powodują ponadto obrzęk, przekrwienie i nacieki błony śluzowej. W konsekwencji dochodzi do zwężenia światła oskrzeli, a komórki kubkowe i gruczoły śluzowe rozrastają się, co powoduje nadmierne wydzielanie śluzu. Tworzy się błędne koło. Niewydolny nabłonek rzęskowy nie jest w stanie skutecznie transportować wydzieliny, co powoduje zastój śluzu i ułatwia rozwój zakażeń bakteryjnych. Nadmiernie wydzielany śluz dodatkowo nie może zostać wydalony przez obrzęk śluzówki i zwężone światło oskrzeli. Powyższe zmiany prowadzą do zaburzeń drożności oskrzeli, upowietrzenia płuc, uszkodzenia miąższu płucnego, uszkodzenia ścian oskrzeli, a także zmian morfologicznych o różnym charakterze.
Inhalacje u dzieci mają na celu usunięcie nadmiaru śluzu, zwalczenie stanu zapalnego śluzówki i skurczu oskrzeli.

Możliwość komentowania została wyłączona.